ŁĘŻYNY
Łężyny, wieś przy gościńcu z Dębowca do Żmigroda, 6,1 km od tegoż oddalone, 282 m. n.p.m., w okolicy pagórkowatej, lesistej. W stronie południowej znajdują się źródła nafty na wysokości 360 m. n.p.m. Łężyny graniczą na północ ze Świerchową, na południe z Gorzycami, na zachód z Osiekiem, na wschód z Łubienkiem.
Łężyny były wsią królewską i w r. 1496 były trzymane w zastawie przez Hieronima Kobylejskiego, który na nich tak samo, jak na Załężu zapisuje uposażenie dla potomstwa swego niewieściego. (Dod. do gazety lwowskiej T. I. Nr. 13. i 14.) Długosz wspomina o tej wsi, że były w niej łany kmiecie, a z każdego łanu płacono czwartą część grzywny kanonikowi pierwszej prebendy przy kościele św. Floryana w Krakowie. Był również folwark. W r. 1581 należały Łężyny do Mikołaja Tarły i było łanów kmiecich 5½, komorników z bydłem 7, komorników bez bydła 4, karczma 1. Do parafii należały wtenczas Łężyny, Glinik polski, Gorzyce, Grabno, Lubno, Piotrówka i Łajsce. Za czasów austryackich nabył Łężyny i Gorzyce Maksymilian Zborowski, a od tego nabył je Franciszek Stadnicki, starosta ostrzeszowski. Przed 24 październikiem 1827 były Łężyny i Gorzyce własnością Wincentego Macudzińskiego. Ten testamentem oddał je Sewerynowi Macudzińskiemu, a ten znowu testamentem 15 października 1871 r. zapisał doktorowi Waleremu Macudzińskiemu. Ten 1 października 1874 r. sprzedał je spółce pod firmą: Towarzystwo górnicze do wydobywania nafty w Łężynach, Wiliam Stocker, który 17 kwietnia 1898 sprzedał je Mojżeszowi Kannerowi i Herschowi Józefowi Rubinowi po połowie. Za zniesione prawo propinacyi w Łężynach i Gorzycach zapłacono 2163 zł r. i 96 ct. a. w. Za zniesione prawo pańszczyźniane wymierzono z dóbr Łężyny kwotę 14.461 zł r. 12 ½ kr. m. k.
Historyk Długosz powiada, że we wsi był kościół parafialny. Ponowna erekcya parafii we wsi Łężynach nastąpiła w r. 1511. Wskutek polecenia władzy obwodowej z 16 czerwca 1787 r., potwierdził Maksymilian Zborowski 20 lipca 1787 r., że pole Rudkowe z 6-cioma poddanymi, ulokowanymi na temże polu, tudzież meszne w dobrach Łężyny, Gorzyce i dziesięcina polna ze wsi Glinik polski, należą do uposażenia tegoż kościoła. Kościół pod wezwaniem św. Mikołaja, Biskupa i Wyznawcy, drewniany, niewiadomo kiedy był wybudowany i poświęcony. Według wizytacyi dekanalnej odprawionej w r. 1765, ówczesny proboszcz ks. Tomasz Gryźniewicz sprawił wielki ołtarz, dał posadzkę, wymurował zakrystyę, sprawił 5 drogich ornatów, monstrancyę, mszał. Za wsią była kapliczka drewniana, poświęcona św. Bernardowi. We wsi Łężynach nadał August III. 15 listopada 1760 r. Wojciechowi i Barbarze z Gruszczyńskich, małżonkom Wybranowskim i ich dzieciom Piotrowi Kajetanowi 2. im. i Józefowi Wybranowskim, prawo wolnego wyrębu drzewa w lasach, należących do dóbr Łężyny. We wsi znajduje się szkoła, kółko rolnicze liczące 46 członków i mające we własnym zarządzie sklepik. Kasa gminna wynosiła 2688 k 23 h.
Część statystyczna. Łężyny liczą 841 mieszkańców. Włościanie posiadają 564 hk. 36 a. 28 m2; obszar dworski posiada 109 hk. 63 a. 96 m2. Na lasy przypada 89 hk. 17 a. 37 m2, a z tych na lasy kościelne 2 hk. 55 a. 80 m2, a resztę na lasy prywatne.